یک مرد تنها

فضای تخت، سرد و بی‌روح فضایی است که «نیما اقلیما» برای اولین ساخته سینمایی خود انتخاب کرده. «امیر» داستان شخصیتی است که تنهایی را به همهمه‌های روزمرگی ترجیح داده و در برخورد با اطرافیان سکوت را انتخاب می‌کند و سعی دارد شنونده خوبی باشد و درعین‌حال به اوضاع اطرافیان، خانواده و دوستان سروسامان دهد.

چهره شخصیت اصلی فیلم با بازی متفاوت «میلاد کی‌مرام» همان‌قدر سرد و بی‌روح است که فضای حاکم بر فیلم. این شخصیت آرام در سکانسی که به دیدن همسر سابق و فرزند دوستش که در خانه خود به آنها پناه داده، می‌رود، مخاطب را غافلگیر و دچار سوءظن می‌کند.
وجه تمایز این فیلم نسبت به سایر آثار فیلم‌ساز آن است که بار معنایی داشته و نشان از تأثیر، غلبه و حاکمیت فضا و محیط بر شخصیت‌هاست؛ نماهایی که در آنها بیشتر فضای تصویر را دیوارها، پنجره‌ها، ساختمان‌ها و حتی مانکن‌های بی‌جان نسبت به آدم‌ها پر می‌کنند و شخصیت‌ها در آن گم می‌شوند؛ نمایی که شخصیت فیلم را در گوشه کادر در مقایسه با عظمت شهر کوچک نشان می‌دهد گویی آدم در برابر عظمت آنها ناتوان است.

حتی شخصیت کودک فیلم در هیچ تصویری دیده نمی‌شود و مخاطب تنها صدای او را می‌شنود. گویی او تنها شخصیتی است که نباید و نمی‌تواند تصمیم‌گیرنده باشد و هنوز قدش برای رسیدن به کادر زندگی کوتاه است. ازاین‌رو بیشترین آسیب از محیط بیرونی و تصمیمات بزرگ‌ترها متوجه اوست و بیشترین تأثیر را از آنها می‌گیرد تا جایی که می‌شنویم دوست دارد وقتی بزرگ شد مانند پدر خود، غزل نامی را طلاق دهد و همانند دوست پدرش، امیر، زندگی مجردی و فقط در کنار امیر را انتخاب کند.

تنها در سکانس انتهایی فیلم چهره او دیده می‌شود. این سکانس نقطه عطف فیلم است؛ جایی که پدر و مادر او هرکدام برای زندگی خود راهی را انتخاب کرده و به‌دنبال سرنوشت خود رفته‌‌اند و قرار است مدتی در کنار امیر زندگی کند. کودک روی سکویی ایستاده تا قدش به موجه‌ترین الگوی خود، امیر، برسد.

از او سیگار می‌خواهد و وقتی با مخالفت امیر مواجه می‌شود، چوب‌شور دوست‌داشتنی خود را به تقلید از سیگارکشیدن امیر، لای انگشتان گذاشته و می‌خورد.

نکته به‌یادماندنی در فیلم «امیر» بازی درخشان «سحر دولتشاهی» در نقش دختر روان‌پریش است؛ شخصیتی که به‌خاطر کوتاهی‌های والدین خود در کودکی با وجود مشکلات روحی، روانی درمان نشده و همچنان در دهه سوم زندگی خود با بیماری‌اش دست‌وپنجه نرم می‌کند.
او نیز تحت‌تأثیر محیط، فضا و سهل‌انگاری پدر و مادرش یک قربانی است.

روزنامه شرق